آلیاژ استنلس استیل 430 یکی از گسترده ترین انواع استنلس استیل فریتی است که قابلیت سخت شدن ندارد. با وجود 16 درصد کروم در ترکیب شیمیایی، مقاومت در برابر خوردگی، حرارت و اکسیداسیون تا دمای حدود 816 درجه سانتی گراد با خواص مکانیکی خوب پدید می آید. این آلیاژ نوعی از استنلس استیل غیر تثبیت شده می باشد که برای همه روش های جوشکاری مناسب نمی باشد.

این آلیاژ ها به استنلس استیل بگیر یا همان مغناطیسی مشهور هستند که علت آن ساختار فریتی آنها می باشد. فریت، فاز اصلی آلیاژهای آهن و دارای شبکه BCC می باشد. برای بدست آوردن ساختار فریتی باید عناصر فریت زا مانند کروم، آلومینیم، تیتانیم، نئوبیم و مولیبدن در حد بالا و عناصر آستنیت زا مانند نیکل، کربن و نیتروژن را در حد پایین نگاه داشت که در این بین کروم نقش مهمی دارد.

با افزایش کروم دمای محیط منطقه آستنیت (گاما) به شدت محدود شده و ساختار غالب فریت (آلفا) می گردد. از آنجایی که کروم دارای ساختمان بلوری مشابه با ساختمان بلوری فریت است لذا این فلز ناحیه فازی فریت را گسترش می دهد و منطقه فازی آستنیت را محدود می کند.